In de periode van 1983 tot en met 2005 had de Nederlandse marine twee luchtverdedigingsfregatten van de Jacob van Heemskerckklasse in dienst: de Hr.Ms. Jacob van Heemskerck en de Hr.Ms. Witte de With. Dit type fregat leek sterk op de standaard fregatten van de Kortenaerklasse, met als groot verschil dat de L-fregatten gespecialiseerd waren in de luchtverdediging in plaats van onderzeebootbestrijding.
In de periode van 1983 tot en met 2005 had de Nederlandse marine twee luchtverdedigingsfregatten van de Jacob van Heemskerckklasse in dienst: de Hr.Ms. Jacob van Heemskerck en de Hr.Ms. Witte de With. Dit type fregat leek sterk op de standaard fregatten van de Kortenaerklasse, met als groot verschil dat de L-fregatten gespecialiseerd waren in de luchtverdediging in plaats van onderzeebootbestrijding.
Door de snelle toename van de luchtdreiging aan het begin van de jaren ’80 ontstond er een behoefte om de luchtverdediging van en vlootverband te vergroten: de mogelijkheid om inkomende luchtdoelen op grote afstand uit te schakelen moest worden verbeterd. De verkoop van twee standaard fregatten aan Griekenland bood de mogelijkheid om de twee vervangende schepen van een luchtverdedigingssysteem te voorzien.
Terwijl er al was begonnen met de bouw van de rompen, werd er een ander SeWaCO systeem ontwikkeld. Dit systeem werd gebaseerd op het Amerikaanse Standard Missile System. Hiervoor werd het achterschip ten opzichte van het achterschip van een standaard fregat grondig gewijzigd, om voor de lanceerinrichting van dit raketsystem plaats te maken. Om dit mogelijk te maken werd het helikopterdek en de hangaar van het ontwerp geschrapt. Ook het 76mm boegkanon werd geschrapt. De twee kanonsystemen die voor de twee L-fregatten waren bedoeld, werden op de twee Griekse standaard fregatten geplaatst. Griekenland wilde graag opereren met twee kanons en deze werden op de hangaar geplaatst van de Griekse fregatten. De luchtverdedigingsfregatten zouden net als de Nederlandse standaard fregatten worden uitgerust met het Goalkeeper close-in-weapon-system. De ruimte die op het voorschip vrijkwam door het schrappen van het boegkanon, kwam ten goede aan het Sea Sparrow Missile lanceer systeem. Beide fregatten werden door de Koninklijke Maatschappij de Schelde gebouwd en in 1983 en 1984 in dienst gesteld bij de Nederlandse marine.
Wapen- en sensorsystemen
De bewapening van de twee fregatten omvatte voor de luchtverdediging de NATO Sea Sparrow Missile (NSSM) voor kortere afstanden en de Standard Missile voor luchtdoelen op langere afstanden. De fregatten werden tevens uitgerust met de Harpoon antischeepsraket. Verder werd de klasse uitgerust met een PHS36 sonar en Mk.32 torpedobuizen voor Mk.46 torpedo’s als zelfverdediging tegen onderzeeboten.
Er werden drie radars geplaatst. In eerste instantie werd er een ZW-, DA08 en een LW-radar geplaatst. De ZW- en DA radar zijn later vervangen door de Smart-S. In totaal werden er drie Surveillance Target Indicator Radars (STIR) geplaatst. De STIR is een fire control radar dat automatisch tegelijk ondersteuning biedt aan diverse wapensystemen. In het geval van de luchtverdedigingsfregatten werden er twee STIR’s ingezet voor de SM en één voor de NSSM.
Verkoop aan Chili
Door bezuinigingsmaatregelen en de komst van de luchtverdedigings- en commandofregatten van de De Zeven Provinciënklasse, werden de twee fregatten overbodig. Na bijna 19 jaar trouwe dienst werd in 2004 de Hr.Ms. Jacob van Heemskerck uit dienst gesteld. Een jaar later werd ook de Hr.Ms. Witte de With uit dienst gesteld. Beide fregatten zijn verkocht aan Chili.
L-fregatten in Chileense dienst
De Chileense marine nam in de periode van 2004 tot 2005 vier fregatten van Nederland over. Twee multipurpose fregatten en beide luchtverdedigingsfregatten werden in dienst genomen als gevolg van een grote modernisering van de Chileense vloot. Naast de vier Nederlandse fregatten, nam de Chileense marine ook drie Britse type 23 fregatten en het Franse Amfibische aanvalsschip de “FS Foudre” over.
De “Hr.Ms. Jacob van Heemskerck” werd in 2005 overgedragen aan de Chileense marine en kreeg de naam “CSN Almirante Latorre (FFG-14)”. De “Hr.Ms. Witte de With” werd een jaar later overgedragen en kreeg de naam “CNS Capitan Arturo Prat (FFG-11). Beide fregatten zijn vandaag de dag nog in dienst.
Specificaties
Afmetingen
lengte: 130,5m; breedte: 14,6m; diepgang: 6,2m
Water verplaatsing
3750 ton
Bemanning
200 man
Voortstuwing
Dieselmotoren
Maximale snelheid
32 knopen
Bewapening
Goalkeeper close-in-weapon-system
76mm Oto Melara boordkanon
Mk29 lanceersysteem voor RIM-7 Sea Sparrow Missiles
Mk13 lanceersysteem voor RIM-66 Standard Missile 1
8 AGM-84 Harpoon Surface-to-Surface missiles
2 lanceerinrichtingen voor de Mark 46 torpedo
2 20mm Oerlikon mitrailleurs
Door de snelle toename van de luchtdreiging aan het begin van de jaren ’80 ontstond er een behoefte om de luchtverdediging van en vlootverband te vergroten: de mogelijkheid om inkomende luchtdoelen op grote afstand uit te schakelen moest worden verbeterd. De verkoop van twee standaard fregatten aan Griekenland bood de mogelijkheid om de twee vervangende schepen van een luchtverdedigingssysteem te voorzien.
Terwijl er al was begonnen met de bouw van de rompen, werd er een ander SeWaCO systeem ontwikkeld. Dit systeem werd gebaseerd op het Amerikaanse Standard Missile System. Hiervoor werd het achterschip ten opzichte van het achterschip van een standaard fregat grondig gewijzigd, om voor de lanceerinrichting van dit raketsystem plaats te maken. Om dit mogelijk te maken werd het helikopterdek en de hangaar van het ontwerp geschrapt. Ook het 76mm boegkanon werd geschrapt. De twee kanonsystemen die voor de twee L-fregatten waren bedoeld, werden op de twee Griekse standaard fregatten geplaatst. Griekenland wilde graag opereren met twee kanons en deze werden op de hangaar geplaatst van de Griekse fregatten. De luchtverdedigingsfregatten zouden net als de Nederlandse standaard fregatten worden uitgerust met het Goalkeeper close-in-weapon-system. De ruimte die op het voorschip vrijkwam door het schrappen van het boegkanon, kwam ten goede aan het Sea Sparrow Missile lanceer systeem. Beide fregatten werden door de Koninklijke Maatschappij de Schelde gebouwd en in 1983 en 1984 in dienst gesteld bij de Nederlandse marine.
Wapen- en sensorsystemen
De bewapening van de twee fregatten omvatte voor de luchtverdediging de NATO Sea Sparrow Missile (NSSM) voor kortere afstanden en de Standard Missile voor luchtdoelen op langere afstanden. De fregatten werden tevens uitgerust met de Harpoon antischeepsraket. Verder werd de klasse uitgerust met een PHS36 sonar en Mk.32 torpedobuizen voor Mk.46 torpedo’s als zelfverdediging tegen onderzeeboten.
Er werden drie radars geplaatst. In eerste instantie werd er een ZW-, DA08 en een LW-radar geplaatst. De ZW- en DA radar zijn later vervangen door de Smart-S. In totaal werden er drie Surveillance Target Indicator Radars (STIR) geplaatst. De STIR is een fire control radar dat automatisch tegelijk ondersteuning biedt aan diverse wapensystemen. In het geval van de luchtverdedigingsfregatten werden er twee STIR’s ingezet voor de SM en één voor de NSSM.
Verkoop aan Chili
Door bezuinigingsmaatregelen en de komst van de luchtverdedigings- en commandofregatten van de De Zeven Provinciënklasse, werden de twee fregatten overbodig. Na bijna 19 jaar trouwe dienst werd in 2004 de Hr.Ms. Jacob van Heemskerck uit dienst gesteld. Een jaar later werd ook de Hr.Ms. Witte de With uit dienst gesteld. Beide fregatten zijn verkocht aan Chili.
L-fregatten in Chileense dienst
De Chileense marine nam in de periode van 2004 tot 2005 vier fregatten van Nederland over. Twee multipurpose fregatten en beide luchtverdedigingsfregatten werden in dienst genomen als gevolg van een grote modernisering van de Chileense vloot. Naast de vier Nederlandse fregatten, nam de Chileense marine ook drie Britse type 23 fregatten en het Franse Amfibische aanvalsschip de “FS Foudre” over.
De “Hr.Ms. Jacob van Heemskerck” werd in 2005 overgedragen aan de Chileense marine en kreeg de naam “CSN Almirante Latorre (FFG-14)”. De “Hr.Ms. Witte de With” werd een jaar later overgedragen en kreeg de naam “CNS Capitan Arturo Prat (FFG-11). Beide fregatten zijn vandaag de dag nog in dienst.
Specificaties
Afmetingen
lengte: 130,5m; breedte: 14,6m; diepgang: 6,2m
Water verplaatsing
3750 ton
Bemanning
200 man
Voortstuwing
Dieselmotoren
Maximale snelheid
32 knopen
Bewapening
Goalkeeper close-in-weapon-system
76mm Oto Melara boordkanon
Mk29 lanceersysteem voor RIM-7 Sea Sparrow Missiles
Mk13 lanceersysteem voor RIM-66 Standard Missile 1
8 AGM-84 Harpoon Surface-to-Surface missiles
2 lanceerinrichtingen voor de Mark 46 torpedo
2 20mm Oerlikon mitrailleurs
Door de snelle toename van de luchtdreiging aan het begin van de jaren ’80 ontstond er een behoefte om de luchtverdediging van en vlootverband te vergroten: de mogelijkheid om inkomende luchtdoelen op grote afstand uit te schakelen moest worden verbeterd. De verkoop van twee standaard fregatten aan Griekenland bood de mogelijkheid om de twee vervangende schepen van een luchtverdedigingssysteem te voorzien.
Terwijl er al was begonnen met de bouw van de rompen, werd er een ander SeWaCO systeem ontwikkeld. Dit systeem werd gebaseerd op het Amerikaanse Standard Missile System. Hiervoor werd het achterschip ten opzichte van het achterschip van een standaard fregat grondig gewijzigd, om voor de lanceerinrichting van dit raketsystem plaats te maken. Om dit mogelijk te maken werd het helikopterdek en de hangaar van het ontwerp geschrapt. Ook het 76mm boegkanon werd geschrapt. De twee kanonsystemen die voor de twee L-fregatten waren bedoeld, werden op de twee Griekse standaard fregatten geplaatst. Griekenland wilde graag opereren met twee kanons en deze werden op de hangaar geplaatst van de Griekse fregatten. De luchtverdedigingsfregatten zouden net als de Nederlandse standaard fregatten worden uitgerust met het Goalkeeper close-in-weapon-system. De ruimte die op het voorschip vrijkwam door het schrappen van het boegkanon, kwam ten goede aan het Sea Sparrow Missile lanceer systeem. Beide fregatten werden door de Koninklijke Maatschappij de Schelde gebouwd en in 1983 en 1984 in dienst gesteld bij de Nederlandse marine.
Wapen- en sensorsystemen
De bewapening van de twee fregatten omvatte voor de luchtverdediging de NATO Sea Sparrow Missile (NSSM) voor kortere afstanden en de Standard Missile voor luchtdoelen op langere afstanden. De fregatten werden tevens uitgerust met de Harpoon antischeepsraket. Verder werd de klasse uitgerust met een PHS36 sonar en Mk.32 torpedobuizen voor Mk.46 torpedo’s als zelfverdediging tegen onderzeeboten.
Er werden drie radars geplaatst. In eerste instantie werd er een ZW-, DA08 en een LW-radar geplaatst. De ZW- en DA radar zijn later vervangen door de Smart-S. In totaal werden er drie Surveillance Target Indicator Radars (STIR) geplaatst. De STIR is een fire control radar dat automatisch tegelijk ondersteuning biedt aan diverse wapensystemen. In het geval van de luchtverdedigingsfregatten werden er twee STIR’s ingezet voor de SM en één voor de NSSM.
Verkoop aan Chili
Door bezuinigingsmaatregelen en de komst van de luchtverdedigings- en commandofregatten van de De Zeven Provinciënklasse, werden de twee fregatten overbodig. Na bijna 19 jaar trouwe dienst werd in 2004 de Hr.Ms. Jacob van Heemskerck uit dienst gesteld. Een jaar later werd ook de Hr.Ms. Witte de With uit dienst gesteld. Beide fregatten zijn verkocht aan Chili.
L-fregatten in Chileense dienst
De Chileense marine nam in de periode van 2004 tot 2005 vier fregatten van Nederland over. Twee multipurpose fregatten en beide luchtverdedigingsfregatten werden in dienst genomen als gevolg van een grote modernisering van de Chileense vloot. Naast de vier Nederlandse fregatten, nam de Chileense marine ook drie Britse type 23 fregatten en het Franse Amfibische aanvalsschip de “FS Foudre” over.
De “Hr.Ms. Jacob van Heemskerck” werd in 2005 overgedragen aan de Chileense marine en kreeg de naam “CSN Almirante Latorre (FFG-14)”. De “Hr.Ms. Witte de With” werd een jaar later overgedragen en kreeg de naam “CNS Capitan Arturo Prat (FFG-11). Beide fregatten zijn vandaag de dag nog in dienst.
Specificaties
Afmetingen
lengte: 130,5m; breedte: 14,6m; diepgang: 6,2m
Water verplaatsing
3750 ton
Bemanning
200 man
Voortstuwing
Dieselmotoren
Maximale snelheid
32 knopen
Bewapening
Goalkeeper close-in-weapon-system
76mm Oto Melara boordkanon
Mk29 lanceersysteem voor RIM-7 Sea Sparrow Missiles
Mk13 lanceersysteem voor RIM-66 Standard Missile 1
8 AGM-84 Harpoon Surface-to-Surface missiles
2 lanceerinrichtingen voor de Mark 46 torpedo
2 20mm Oerlikon mitrailleurs
Door de snelle toename van de luchtdreiging aan het begin van de jaren ’80 ontstond er een behoefte om de luchtverdediging van en vlootverband te vergroten: de mogelijkheid om inkomende luchtdoelen op grote afstand uit te schakelen moest worden verbeterd. De verkoop van twee standaard fregatten aan Griekenland bood de mogelijkheid om de twee vervangende schepen van een luchtverdedigingssysteem te voorzien.
Terwijl er al was begonnen met de bouw van de rompen, werd er een ander SeWaCO systeem ontwikkeld. Dit systeem werd gebaseerd op het Amerikaanse Standard Missile System. Hiervoor werd het achterschip ten opzichte van het achterschip van een standaard fregat grondig gewijzigd, om voor de lanceerinrichting van dit raketsystem plaats te maken. Om dit mogelijk te maken werd het helikopterdek en de hangaar van het ontwerp geschrapt. Ook het 76mm boegkanon werd geschrapt. De twee kanonsystemen die voor de twee L-fregatten waren bedoeld, werden op de twee Griekse standaard fregatten geplaatst. Griekenland wilde graag opereren met twee kanons en deze werden op de hangaar geplaatst van de Griekse fregatten. De luchtverdedigingsfregatten zouden net als de Nederlandse standaard fregatten worden uitgerust met het Goalkeeper close-in-weapon-system. De ruimte die op het voorschip vrijkwam door het schrappen van het boegkanon, kwam ten goede aan het Sea Sparrow Missile lanceer systeem. Beide fregatten werden door de Koninklijke Maatschappij de Schelde gebouwd en in 1983 en 1984 in dienst gesteld bij de Nederlandse marine.
Wapen- en sensorsystemen
De bewapening van de twee fregatten omvatte voor de luchtverdediging de NATO Sea Sparrow Missile (NSSM) voor kortere afstanden en de Standard Missile voor luchtdoelen op langere afstanden. De fregatten werden tevens uitgerust met de Harpoon antischeepsraket. Verder werd de klasse uitgerust met een PHS36 sonar en Mk.32 torpedobuizen voor Mk.46 torpedo’s als zelfverdediging tegen onderzeeboten.
Er werden drie radars geplaatst. In eerste instantie werd er een ZW-, DA08 en een LW-radar geplaatst. De ZW- en DA radar zijn later vervangen door de Smart-S. In totaal werden er drie Surveillance Target Indicator Radars (STIR) geplaatst. De STIR is een fire control radar dat automatisch tegelijk ondersteuning biedt aan diverse wapensystemen. In het geval van de luchtverdedigingsfregatten werden er twee STIR’s ingezet voor de SM en één voor de NSSM.
Verkoop aan Chili
Door bezuinigingsmaatregelen en de komst van de luchtverdedigings- en commandofregatten van de De Zeven Provinciënklasse, werden de twee fregatten overbodig. Na bijna 19 jaar trouwe dienst werd in 2004 de Hr.Ms. Jacob van Heemskerck uit dienst gesteld. Een jaar later werd ook de Hr.Ms. Witte de With uit dienst gesteld. Beide fregatten zijn verkocht aan Chili.
L-fregatten in Chileense dienst
De Chileense marine nam in de periode van 2004 tot 2005 vier fregatten van Nederland over. Twee multipurpose fregatten en beide luchtverdedigingsfregatten werden in dienst genomen als gevolg van een grote modernisering van de Chileense vloot. Naast de vier Nederlandse fregatten, nam de Chileense marine ook drie Britse type 23 fregatten en het Franse Amfibische aanvalsschip de “FS Foudre” over.
De “Hr.Ms. Jacob van Heemskerck” werd in 2005 overgedragen aan de Chileense marine en kreeg de naam “CSN Almirante Latorre (FFG-14)”. De “Hr.Ms. Witte de With” werd een jaar later overgedragen en kreeg de naam “CNS Capitan Arturo Prat (FFG-11). Beide fregatten zijn vandaag de dag nog in dienst.
Specificaties
Afmetingen
lengte: 130,5m; breedte: 14,6m; diepgang: 6,2m
Water verplaatsing
3750 ton
Bemanning
200 man
Voortstuwing
Dieselmotoren
Maximale snelheid
32 knopen
Bewapening
Goalkeeper close-in-weapon-system
76mm Oto Melara boordkanon
Mk29 lanceersysteem voor RIM-7 Sea Sparrow Missiles
Mk13 lanceersysteem voor RIM-66 Standard Missile 1
8 AGM-84 Harpoon Surface-to-Surface missiles
2 lanceerinrichtingen voor de Mark 46 torpedo
2 20mm Oerlikon mitrailleurs
